Je hebt wel eens van die dagen, dat alle superlatieven tekort schieten en vandaag was zo'n dag. Om 10:00 uur stond er een fantastisch en reuze enthousiaste groep deelnemers klaar op de parkeerplaats bij de Kwade Hoek. Een heerlijk zonnetje, rustig briesje
en schitterende wolkenpartijen. Dat beloofde een prachtige excursie te worden en dat werd het ook. Met het grandioze licht, raakten we allen al snel onder de indruk van de stuifduinen en de ruigten, waar dit gebied terug is gegeven aan de elementen van de
zee. Al pratend over het gebied en zijn schoonheid, ontedekten we al snel een wintergast die in ons land zeldzaam is; de kleine burgemeester, een meeuwensoort.
Terwijl we genoten van de zon, vogels als ijsgorzen en deze sneeuwgorzen, zagen we de dreiging
vanaf zee ons naderen. Tegen de tijd dat we achter op de slikken plaat waren, sloeg het weer totaal om en ontlaadde de git zwarte lucht zich in een onweersbui, waaruit zich grote hagelstenen stortten. De meestal wat schuwe bonte strandlopers en de minder schuwe
drieteenstrandlopers, zochten een veilig heenkomen, net als wij. Maar in de Kwade Hoek is niets waar je op terug kan vallen, dan alleen je aanpassen aan de omstandigheden. Dus zaten wij dicht bij elkaar en vergaten de steltlopertjes hun natuurlijke angst en
kwamen massaal voor en naast ons zitten om achter grassprietje te kunnen schuilen tegen de hagel. Wat een prachtig en indrukwekkend gezicht was dat, puur genieten. Ja de kleine burgemeester was uniek en zeldzaam, maar dit natuurlijk fenomeen was vele malen
indrukwekkender. Toen de bui weg trok en iedreen nog steeds vol goede moed was, hebben we besloten om de route maar te verlengen en een stuk door het moerasachtige riet te lopen, waar we prachtig baardmannetjes zagen, de cetti's zanger en waterral hoorden
en diverse watersnippen en een bokje voor ons zagen opvliegen. De ochtend kon al niet meer stuk.
Maar de schepping had meer in petto, want de zon brak weer door en betoverde het landschap. De sneeuwgorzen verzorgden een waar luchtbalet, waar je wel
van moest genieten. Nog maar een stukje erbij aan knopen met ieders instemming, want er zouden ook nog fraters en strandleeuwrikken zitten. Een overweldigend mooi stuk hebben we nog door het water geplonst, waar we wel fraters zagen en nog een vijftal bokjes,
maar de strandleeuwerik zagen we uiteindelijk niet. Was geen gemis, de dag was al perfect en compleet. Voor ons in elk geval één van de mooiste excursies die we ooit hebben gegeven.