Na zo'n sombere dag als gisteren, wilde ik er vanmiddag echt weer eens op uit. Maar tjonge, wat stond er een snijdend koude wind. Dat zouden de vogels ook wel gevonden hebben, want het was erg rustig. Ik verbaas me er nog steeds over dat de ganzen die
al bij jaar en dag in polder Langebroek zitten, deze winter meer in polder Wijngaarden en Sliedrecht zitten. Ook kwam ik in het Alblasserbos, een collega vogelaar tegen, die me kon vertellen dat hij de rode wouw net nog had gezien. Maar u raadt het al, dat
beestje zit al 2 maanden bij ons in de buurt, maar ik heb hem nog steeds niet gezien en toen ik vanmiddag goede hoop had om hem eindelijk wel te zien, was ik te laat. Wel had ik het idee dat ik een ruigpootbuizerd zag en die schijnt door meerdere mensen, hoor
ik net, gezien te zijn. Maar ik geef eerlijk toe dat ik het een lastige soort vind om dat zomaar met zekerheid te zeggen. Nou ja, ik heb dus maar met eindeloos geduld bij een bosje staan kijken, naar goudhaantjes. Prachtige en totaal niet schuwe beestjes,
maar ze vertikken het om stil te gaan zitten op een open takje. Deze foto was nog de beste die ik kon maken en daar zal een echte fotograaf, maar minzaam naar kijken. Maar goed, voor mij was het gewoon leuk om die beestjes druk bezig te zien. Misschien krijg
ik straks nog bevestigd dat ik toch een ruigpootbuizerd heb gezien, dat is dan mooi, maar mijn middagje schrale wind trotseren was al de moeite waard.