We hadden vandaag zomaar weer eens een winterdag in Nederland, met ijs en zon. Dat was de perfecte combinatie om samen met Jefta eens een bezoekje te brengen aan de Brabantse Biesbosch. Was het gisteren ontzettend druk in de Kwade Hoek, zo rustig was
het vandaag in de Biesbosch. Bij het verlaten van Werkendam, zagen we een prachtige witte omgeving van ijs in de Noordwaard. Het grote aantal vogels van normaal was weg, omdat bijna al het water dichtgevroren was. Ook polder Hardenhoek was voor een groot deel
dichtgevroren, maar vanaf de ooievaar zagen we honderden wintertalingen en bergeenden, op een kluitje in het open water. Door de stilte in de omgeving, het warme diffuse zonlicht en kraken van de rietstengels en kruiend ijs, liet een serene rust en vrede over
ons komen.
Maar het nog veel mooier, toen we in polder Maltha aankwamen. Op het water vele nonnetjes en krakeenden. Ook hier die serene rust, alsof alle vogels vorstvallet hadden en vandaag dus even niet hoefden te zingen. Zelfs de cetti's zanger was
in staking gegaan en liet zich niet horen. Maar toch was alles in beweging, vooral roodborstjes, die hipten onverschillig voor onze voeten uit. Plotseling kwam daar die bijzondere vogel, even goed kijken, want de zon stond laag en jawel we zagen een prachtige
klapekster. Dat was even genieten en even later zagen we hem voor de tweede keer. Een ijsvogel langs ons heen en bij het haventje zagen we er nog veel meer. Nu alles dichtgevroren was in de polder, zochten de ijsvogels blijkbaar allemaal het open water
op, net als vele grote zaagbekken en brilduikers. Uiteindelijk zagen we de zon naar de horizon afdalen en daar wordt je stil van. Iedereen die het ook meegemaakt heeft, weet dat een zonsdergang op Matha oost, één van de mooiste zonsondergangen
is in de Brabantse Biesbosch. De klapekster hebben we op de terugweg niet meer gevonden, maar dat deed er niet toe. Zeer tevreden zijn we terug gegaan naar onze Waard en zijn dankbaar voor deze prachtige dag.