Vandaag weer zo'n fabelachtig mooie dag gehad in de Kwade Hoek. We waren maar net in de duinvallei en we hoorden al weer het vertrouwde geluid van de cetti's zanger. Alsof je van harte welkom wordt geheten. Gevoel van herkenning, terug van weg geweest.
De zon straalde en nog maar net bij het strand aangekomen wachte al een sneeuwgors op ons en die zich bijzonder weinig van ons aan trok. Al wandelend door de stuifduinen, wuifde het helmgras ons vriendelijk toe. Hier weer eens een paar zandtulpjes, die het
hoofd maar net boven het zand konden houden, daar weer zeewolfsmelk, of zeeraket of zulte. Allemaal van die zeldzame en mooie verassingen. Maar dat was nog maar het begin, in al zijn kleurenpracht, gaf de Kwade Hoek vandaag weer gul zijn schoonheid prijs.
Drieteenstrandlopertjes die helemaal geen tijd hadden om zoiets onbenulligs als mens, een blik waardig te gunnen en vele ijsgorzen, die meesters zijn in de "grote verwdijn truc". Ze vliegen op, je ziet ze landen, staat er vlak bij, maar je ziet ze niet, totdat
je op 2 meter afstand komt en heel de groep vanuit het niets, het luchtruim weer kiest. En dan de kampioen, het bokje. Je trapt er bijna bovenop en dan schiet hij pas voor je voeten weg en dat niet 1x, maar meedere keren. Je ziet hem landen, zoekt en niets
te vinden, totdat we voor de tweede maal hem bijna plat trapten, toen vloog hij weer op. Verbazingwekkend, hoe was het mogelijk dat we hem niet konden vinden? En dan die duizenden vogeltjes op de slikken, het was fantastisch. De zilverplevieren hadden ervoor
gekozen om deze keer meer aan land te gaan, maar in tegenstelling tot de drieteentjes waren zij minder nonchalant en lieten je echt niet dichtbij komen, om een foto te nemen.
Na een zeer indrukwekkende wandeling zijn we nog naar de Brouwesrdam gegaan
om de ijseenden te kijken en naar Burghsluis voor de zwarte rotgans en een ross'gans. Toch best zeldzame en bijzondere vogels. Kortom we hebben een topdag gehad en hopen voor het publiek dat het volgende week bij de excursie weer zo mag zijn.