14 maart. Nu niet echt een datum waar je meteen aan een zomertaling moet denken. En zeker als je met een waterig zonnetje en een schrale oostenwind op een vroege zaterdagmorgen in de Zouweboezem loopt te struinen. Sommigen die mij beter kennen zouden
zeggen: "Ron en jij op zaterdagmorgen vroeg op pad, ben je ziek?"
Toch is het waar, want ik had besloten om eens mee te gaan met een vogelexursie van een collega gids van Vogelbesherminen en die startte al om 8 uur. Het was heerlijk om gewoon eens mee
te lopen met de groep en alles al luisterend en turend tot je door te laten dringen. Het was heerlijk genieten met elkaar en we werden al begroet met een lentebode die luid zat te zingen, de Tjiftjaf. Je merkte aan alles dat het de tijd is van een winter die
zijn greep op de lente nog niet heeft gewonnen. Want even later zagen we wintertalingen en smienten. Kortom het was voortdurend verrassend wat we tegenkwamen. De leukste waarneming was toch wel deze zomertaling. Nee het is geen top foto, maar om er zo vroeg
in het jaar er één op de foto te krijgen en dan ook nog in de Alblasserwaard, dat gebeurd niet vaak. Zo'n exursie vliegt dan voorbij en voor je het weet sta je weer terug bij de auto.
Maar goed dat moest ook wel, want we hadden vandaag
ook nog de wintervogel telling te doen. Jonathan was ook op tijd terug van een twitch feestje in het land met vrienden en zo konnen we beginnen om een aantal polders te gaan tellen. Hoewel het leek alsof de polders leeg waren t.o.v. vorige maand, hadden we
toch een reord aantal vogels geteld. Met dank aan de smienten en de boeren die mengmest over het land aan het uitrijden waren, zodat de polder wit zag van de Kokmeeuwen. Dus met 72 soorten en ruim 5600 vogels, kan je wel zeggen dat je het er druk mee hebt
gehad. Treffend was het dat de grote zilverreiger bijna ontbraken, die zijn ook al op weggegaan naar hun broedgebieden. En natuurlijk de duizenden ganzen die nu ergens onderweg zijn naar Skandinavië. Maar de grutto's en kievitten zijn er voor terug gekomen.
Hoewel de kievit de gehele winet wel met een paar exemplaren is gebleven. De kleine zwanen zijn ook weg, op twee na, die het wel prettig toeven vinden tussen de knobbelzwanen. Lijkt me ook geen pretje, daar die afgelopen maand in grote getalen zijn afgeschoten.
Was ook wel nodig, want er waren bijna meer zwanen dan dat er dekbedden en kussens gemaakt konden worden om ze met zwanenveren te vullen.
Het was een lange en zeker voor Jonathan op de fiets, frisse dag. Maar wel één om met dankbaarheid
en plezier terug te kijken.