website van Ron en Jonathan

waarnemingen en nieuws. Hieronder vind u een aantal blogs, maar de meest recente blogs, met foto's kunt u uitgebreider terug vinden op onze Facebook pagina van "Ontdeknatuur".

Vandaag was weer zo'n pareltje in de herfst. Schitterend weer en dat samen mogen delen met ontzettend fijne mensen, die deelnamen aan onze excursie voor Vogelbescherming. Zandplaat en de stuifduinen van de Kwade Hoek, waren het decor. Het kleurenspel van het licht, de straffe wind die de duinend voortdurend in beweging zetten en door de stormen van afgelopen week, duinvalleien onder gelopen door de doorgestoken duinen, waardoor je een spiering tegenkomt tussen het riet. Dit zilte water zorgt voor een unieke vegetatie en vogel leven. Laarzen waren dus echt noodzakelijk, los van de ongestroomde vallei, was het ook wel lekker om laarzen te hebben bij het soort van wadlopen door het water en de zand en slikplaten. Een ruigte gebied dat zijn gelijke niet kent. Cross country en je komt niemand tegen en dan kan je samen met de groep, je verwonderen en de prachtige dynamiek tot je door laten dringen. Alleen je groepsgenoten en de vele vogels zijn je getuigen. Al bij de parkeerplaats zagen we een heel bijzondere soort: 16 monniksparkieten! Nooit gezien in het wild, maar het blijkt dat er in Ouddorp al jaren een kolonie van deze vogels broedt. Dan ga je op pad en zie bijzondere planten als zeeraket, zeewinde en zulte aster. Maar vooral zeer veel zeewolfsmelk. Landelijk zeer zeldzaam, hier in grote getalen aanwezig. Al struinend naar de plaat zien we bruine kiekendief, veel piepers en veldleeuwerikken en uiteindelijk een slechtvalk die wacht op zijn kans. Plotseling scheert hij met grote snelheid naar de plaat, waar honderden drieteenstrandlopers, bonte strandlopers , scholekster en wulpen als bijna 1 wolk op de wieken gaan. Loos alarm deze keer en alles strijkt weer neer op de plaat. De luchtshow is weer voorbij, al speurend zie je nog wat steenloperstjes er tussen en dat is wel uniek, want stenen vind je hier niet. Door de harde wind zitten er ook eiders en komen de miidelste zaagbekken langscheren, die je hier normaal niet ziet. Nog uitzonderlijker is dat we aan de kant van de Maasvlakte 2 zeearenden zien vliegen en rondcirkelen. Je kan aan de kust van alles verwachten, maar wie verwacht hier nu zeearenden? Dat was toch wel een erg leuke bonus.

Maar waar zijn de sneeuwgorzen? Elke winter zijn ze er, soms wat meer, soms wat minder. Maar toen we terug liepen richting de duintjes vlogen daar ineens een groet groep ...... , nee jammer het zijn kneutjes. Ik hoorde Hans Dorresteijn al tegen Nico de Haan zeggen, dat we niet zo min moeten denken over kneutjes. Maar met het moment dat ik het tegen een groepslid uitsprak, een roep en jawel nu flitsten er echt 2 sneeuwgorzen vlak voor ons omhoog. Ze vlogen net boven ons nog een rondje, zongen onbekommerd hun liedje en vervolgens sloten ze zich aan bij de kneutjes van Hans zou ik maar zeggen en verdwenen naar het oosten.

Natuurlijk wilden we als excursie leiders er op de terugweg nog wat spanning in brengen. Dus opslitsen en dwars door het draasig gebied van riet, gras, en zeekraal optrekken, om een beroemde bokje te kunnen zien. Wie kent nu niet het bokje? Nou buiten de vogelaars om bijna niemand dus. Dan heb je wat uit te leggen en als het over geld gaat, snappen wij Hollanders alles :-). Ik noemde het bankbiljet van vroeger, de snip, het 100 gulden biljet. En als je dan uitlegd dat het bokje de kleinste snip is die zo'n beetje voorkomt daar, tja toen wist iedereen waar er op gelet moest worden. Jonathan had beter met zo'n ventilator bootje als in de Everglaids USA kunnen gaan, want het was éé en al water, een paar watersnippen, maar geen bokje.

Bijna terug aan het begin waar we de duinen in gingen, werd de sfeer wat meer onspannen, in de zin van dat de focus meer op een prettig gesprek over en weer kwam, dan dat er nog actief de lucht afgespeurd werd. Okay dat is ook niet helemaal waar, want de scoop werd toch nog wel even opgesteld en een enthousiaste man riep me nog om te zeggen, dat vlak achter me volgens hem een groepje van mijn lievingsvogels zat, zoals ik die eerder genoemd had. Ik keek om en jawel hoor, de laatste paar meters op het strand en als afscheids cadeau, een groepje drieteenstrandlopers die druk doende waren vlak achter me, fantastisch. Toen werd het tijd om zo'n beetje weer het waadpak aan te trekken en door het water naar de hoofdduinen terug te keren. Nog even een cetti's zanger die zoals altijd de spot met je drijft door vlak bij jeluid te zingen, maar zich niet laat zien. Ook een wolk van honderden ganzen kwam er aan om neer te strijken in de vallei. De meeste waren brandganzen en daarnaast nog een aardige groep grauwe ganzen, maar ook nog een stuk of 20 rotganzen en dat was toch een fantastische afsluiter. Iedereen had de excursie als heel indrukwekkend mooi ervaren en had er intens van deze Tuin met hoofdletter genoten. Een unieke Tuin in Nederland, die zoveel indruk achter laat. Dat kan alleen de zandplaat van de Kwade Hoek zijn. 

Overzicht