website van Ron en Jonathan

waarnemingen en nieuws. Hieronder vind u een aantal blogs, maar de meest recente blogs, met foto's kunt u uitgebreider terug vinden op onze Facebook pagina van "Ontdeknatuur".

Gisteren mochten we weer zo'n voortreffellijke dag beleven, bij de excursie van Vogelbescherming, naar de Kwade Hoek. Na de ervaringen bij het voorlopen vorige week, zou je denken dat het niet mooier kon en zeker gezien de weersverwachtingen? Nou mis dus. Jonathan en ik hadden er vertrouwen in en het geweldige gezelschap wat we mochten begeleiden ook. Toen we ons verzamelden in Oostdijk en we even alvast wat babbelden over het prachtige gebied waar deze morgen in zouden gaan wandelen, brak de zon door en bescheen met een warme glimlach onze gezichten, daar wordt je blij van.

Met nog een straffe koude wind trokken we het duin over om met geplons door water en modder in de vallei, ons naar het strand toe te werken. En zoals altijd komt dan eerst even dat teleurstellende gevoel, omdat je tegen de industrie op de Maasvlakte aan staat te kijken. Maar gelukkig wisten we dat we naar een stuk dynamisch, ruig en soms desolaat stuk naar natuur zouden gaan, de zand en slikken plaat. Het was wederom afgaand water en dat maakte dat het langs het strand niet zo heel druk was met vogels. Je had de kijker nodig om ze te ontdekken op de smalle zandrug een eindje verderop in zee. Die smalle zandrug die doet het hem. Door de harde wind, breken de hoge golven daar en dan met dat heerlijk warm, winters zonlicht op al die witte koppen, dan raakt je dat diep.

Het heerlijke van dit stuk Kwade Hoek is dat je meestal niemand anders tegen komt, en zo nu ook. Tja en ik kan het niet laten, want ze zijn nu eenmaal favorieten, dan wordt je weer echt reuze enthousiast wanneer je weer je beste vriendjes, de drieteenstrandlopers tegen komt. Die ADHD vogeltjes zoals een deelnemer grappig omschreef. Ik zei nog daarom zijn ze misschien wel mijn favoriet, omdat ik zelf ook een ADHD'er ben. Dan zijn al die voorbijvliegende eiders, bergeenden, middelste zaagbekken, roodkeelduiker, rotganzen, wintertalingen en ga zo nog maar even door, vergeten. Wanneer je de ijver van de drieteentjes ziet, lijkt het wel of deze beestjes nooit één seconde te verliezen hebben.

Maar op zo'n plaat daar wemelt het natuurlijk van leven. Geen zeehonden deze keer, maar overal om je heen krioelde het van vogels, allemaal druk peurend en slobberend in het slik en zand. Dat wist het paartje slechtvalken natuurlijk ook en je kon er op wachten dat ze ineens uit het niets zouden komen opduiken en jawel hoor dat deden ze ook. Pas op de foto's die we achteraf bekeken, zagen we dat op het moment dat de rotganzen het luchtruim kozen, dat de slechtvalk rustig op de grond had gezeten om zijn kans af te wachten om zijn slag te slaan. We genoten als groep van alle spektakel om ons heen e je zou er willen blijven, want elke keer zag je weer iets anders en met dat prachtige zonlicht, was het echt adembenemend mooi. Maar los van het feit dat je met een excursie aan tijd gebonden bent, is het verradelijke aan de Kwade Hoek, dat je ook te maken hebt met het opkomend tij. Dus al wadlopend moesten we terug naar vaste grond. Haast onwillig kan je wel zeggen. Terug richting de stuifduinen vond Jonathan nog een braakbal van een velduil en dat is natuurlijk altijd mooi om die samen te bekijken, want die vind je niet dagelijks. Als echte Schotse "gillies" verspreiden we ons, omdat we het onze bezoekers ook gunden dat ze nog een bokje of watersnip zouden zien. Nou die watersnippen kwamen er wel, het bokje helaas niet.

Soms is het moeilijk te geloven, dat wanneer je zegt dat je binnen een kwartier in een heel andere wereld bent belandt, dat dit ook realiteit wordt. We vroege onze bezoekers die nog vers met de gedachten aan de slikken, om zich om te draaien en je zag de verwondering, want je zag niets meer wat nog leek op de slikken, maar alleen meer een prairie landschap, waarin de kleuren van grassen, algen en mossen het tot een waar indrukwekkend schouwspel maakten. Al slingerd tussen de stuifduintjes door, verwonderden we ons over wat de wind met zandduinen kan doen, het zan leek wel een vloeibare gelei, die het land binnen gestroomd was, e zelfs hele rijen duindoorn hadden bedekt. Het prachtige en zeldzame Zeewolfsmelk floreerde hier en zo stonden we ineens onverwachts weer terug op het pad door de duinvallei, wat terug ging naar de parkeerplaats. 3 uur gelopen als enigsten, het was voorbij, voor we er erg in handen. Wat een een geweldige groep hadden we en wat een geweldige ervaring rijker waren we allemaal. De Kwade Hoek, voor ons één van de mooiste gebieden langs de kust, altijd weer anders, dan weer vrolijk, dan weer desolaat, maar altijd weer heel indrukwekkend.

Naar ons het idee, hebben alle mensen enorm genoten en hebben net als wij die ervaring van diep onder de indruk te zijn, als "souvenier" mee naar huis genomen.

De rest van de middag zijn we met een paar groepsleden verder wezen vogelen op de Brouwersdam, waar we de zwarte zeekoet zagen, maar ook de prachtige ijseenden en brilduikers. Maar ook in het plan Tureluur gebied waren prachtige vogels te zien, even zo als bij de Stompetoren. De dag is voorbij gevlogen letterlijk en figuurlijk en voor we het doorhadden met zijn vieren, was het al weer bijna donker toen we in de auto stapten, en weer terug naar huis gingen. Tja dat zijn zo van die dagen dat je uiteindelijk alleen maar voldaan en vol dankbaarheid, halleluja kan uiroepen. 

Overzicht